تحلیل ساختاری و مضمونی طنز در کتابهای کیومرث صابری فومنی و ...(از سال 1369 تا 1379 )

طنز یک نوع ادبی است که با استفاده از فنون رایج ادبی نظیر تشبیه ، کنایه و رمز، اغراق ، آشنازدایی و ایهام ، تصویری هنری از اجتماع نقیضین می سازد که با دستمایه طعنه و تمسخر خنده ای تامل برانگیز ایجاد می کند و هدف آن اصلاح معایب است . طنز در طول تاریخ ادبیات فارسی همواره در کنار انواعی چون هزل و هجو وجود داشته است و شاعران برای انتقاد از آن استفاده می کرده اند. جلوه بارز این نوع ادبی پس از انقلاب مشروطه است . پس از پایان جنگ تحمیلی و شرایط جدید فرهنگی و سیاسی ، طنزتحول ویژه ای یافت و آثار برجسته ای در این زمینه پدید آمد. مضامین و موضوعات طنز این دوره در برگیرنده مسائل سیاسی، فرهنگی ، اقتصادی و اجتماعی است و آثار طنز در قالبهای حکایت ، مقاله ، داستان کوتاه ، داستان بلندو رمان به وجود آمده اند.